นางสาว A มาพบจิตแพทย์ด้วยอาการประหม่า กลัวคนอื่นคิดไม่ดีกับตนเอง โดยเป็นเฉพาะเวลาต้องพบเจอกับคนแปลกหน้า เวลาที่เพื่อนแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนใหม่ จะรู้สึกประหม่า อาย ไม่กล้าพูดคุยสบตาด้วย ทำให้มีเพื่อนน้อยมาตั้งแต่สมัยเรียน แต่หากได้สนิทกับใครแล้วจะพูดคุยเก่งขึ้นเหมือนคนทั่วไป

นางสาว A เริ่มมีปัญหาในการทำงาน เนื่องจากงานที่ทำต้องพบปะลูกค้าใหม่ ๆ เรื่อย ๆ โดยนางสาว A มักจะพยายามหลีกเลี่ยงไม่พูดคุยกับลูกค้าด้วยตนเอง โดยคะยั้นคะยอให้เพื่อนในทีมพูดคุยแทน นอกจากนี้ นางสาว A มักจะมีอาการตื่นเต้น "จนเกินไป" เวลาจะต้องพรีเซนต์งานในที่ประชุม ซึ่งเป็นอาการที่มีมาตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียนในเวลาที่ต้องพรีเซนต์หน้าห้อง โดยช่วงเตรียมตัวก่อนพูดจะมีอาการใจสั่น หายใจไม่อิ่ม กระวนกระวาย เหงื่อแตก บางครั้งมีอาการมวนท้องจนต้องไปอาเจียน ซึ่งคืนก่อนจะนำเสนองานมักมีอาการนอนไม่หลับ และช่วงพรีเซนต์งานจะพูดตะกุกตะกัก ไม่สบตาผู้ฟังไปจนจบจบ

สำหรับประวัติในวัยเด็กนั้น นางสาว A เป็นเด็กขี้อาย และไม่มั่นใจในตนเอง โดยเคยถูกเพื่อนกีดกันออกจากกลุ่มเพราะเพื่อนบอกว่าตนเองเป็นตัวประหลาด ซึ่งก็ยิ่งทำให้นางสาว A ไม่มั่นใจตนเองมากยิ่งขึ้น มักชอบเก็บตัวอยู่บ้าน ไม่ค่อยออกไปไหนข้างนอกถ้าไม่จำเป็น

อาการของนางสาว A คืออาการของโรควิตกกังวลกลัวสังคม (Social Anxiety Disorder) ซึ่งสามารถรักษาให้กลับเป็นปกติหรือใกล้เคียงปกติได้โดยการรับประทานยาร่วมกับการทำจิตบำบัดแบบ Cognitive Behavioural Therapy (CBT) ซึ่งจะช่วยลดอาการตื่นกลัวลงจนกลับสู่ระดับที่ควรจะเป็นและสามารถปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ทางสังคมได้ในที่สุด

ผศ.นพ.ธีรยุทธ รุ่งนิรันดร